Kunstenaar Jeroen Werner (1960) maakt elke dag tekeningen in zijn atelier. Van koppen van voorbijgangers in zijn buurt Oud West in Amsterdam. Als hij buiten de stad is legt hij landschappen vast in kleine handzame zelfgemaakte boekjes.

Zo is in de loop der jaren een oeuvre ontstaan waarin Werner zich beweegt door landschap en tijd en kijkt.
Kijken…zoals we weten is cruciaal voor vele kunstenaars, maar voor Werner is het het hoofdthema in zijn werk. Wat zien we, hoe kijken we en wat zien we niet…

In zijn Moebius Lens-scapes poogt hij in de verfbeweging de kadans van lopen en zien te vangen die weer teruggeleid worden naar het oog.
Nieuw zijn de Scrolls, die de vorm van de allereerste boeken hebben, hier kan je door het landschap heen scrollen al naar gelang je het zelf wilt. Naar links of naar rechts. Deze staan ook weer in relatie met zijn Lens-scapes. Kijk je boven op de Scrolls dan zie je ook weer de beweging van zijn Moebius landschappen.

Zoals Werner zelf zegt: “Tijd-ruimte altijd in zichzelf terugkerend.”

Marianne Schutte
Kunsthistorica

Guido Pera (1970) is een kunstenaar die na het volgen van de Rietveld Academie altijd is blijven schilderen. Binnen zijn oeuvre heeft hij verschillende ontwikkelingen doorgemaakt.

Vanaf 2022 heeft hij zijn ‘eigen schilderstijl’ gevonden. Deze werken zijn intuïtief in vrijheid geschilderd in een lyrisch abstracte stijl.
Hij combineert zachte kleuren met een subtiele lijnvoering, die tezamen bij de kijker een erotiserende ervaring oplevert.

Guido Pera zelf aan het woord:

” Ik geloof in de eigenaardigheid en de autonomie van het kunstwerk, in het irrationele, in het resultaat wat schuilt binnen de verandering zelf. In het intuïtieve, dat zie je goed. Ik wil een vernieuwende subjectieve werking op de kijker veroorzaken”

Lichamelijke landschappen met een resonantie van het werk van Renoir, Gorky en Bacon… om intens in te verdwalen…

Marianne Schutte
Kunsthistorica

Abstracte vormen zijn eerder ontstaan dan letters. Het heeft echter tot het begin van de 20ste eeuw (1911) geduurd dat de abstracte kunst in zowel Duitsland ( Kandinksy), Nederland (Mondriaan en Van Doesburg) en in Rusland (Malevich en Tatlin) gelijktijdig haar intrede deed in de officiële kunstcanon. Deze kunstenaars wilden via de abstractie direct tot de geest spreken, gelijkwaardig als de muziek dat kan. Abstracte vormen en pure kleuren kunnen begrippen als evenwicht, harmonie en schoonheid visualiseren.

Jac Bisschops (1952) en Ido Vunderink (1955) werken al meer dan 40 jaar in deze abstracte beeldtaal. Naast de klassieke meesters is ook Blinky Palermo(1943-1977) van invloed geweest op beide kunstenaars. Palermo die zowel minimaal als constructief werkte en zijn werk voorzag met poëtische titels.

Interessant is het verschil in beider oeuvre. Is het werk van Vunderink meer concreet en minimalistisch en op de natuur gericht, zo is het werk van Bisschops meer spiritueel en constructivistisch en meer op de geestelijke wereld gericht.

Marianne Schutte
Kunsthistorica

Orna Wertman (1957) presenteert haar fotoboek ‘On Water’(2023) tijdens deze tentoonstelling. Hierin heeft zij scheepswrakken geheel op eigen wijze verwerkt in haar collages en fotomontages. Deze scheepswrakken, raadselachtig, wel of niet in water gelegen combineert zij met landschappen en architectuur uit verschillende landen. De wrakken die zij heeft gefotografeerd ter plekke en in musea, zijn meestal vergane vissers en/of passagiersboten uit Griekenland, Denemarken, Italië, en Nederland.

Volgens Graddy Boven, conservator van het Marine Museum in Den Helder die het voorwoord in ‘On Water’ heeft geschreven liggen er wereldwijd ruim 1600 Nederlandse scheepswrakken op de zeebodem begraven.

Louis Th Lehmann (1920-2012), was een bekende dichter, levenskunstenaar en scheepsarcheoloog. Hij heeft in de jaren negentig onderzoek gedaan naar de bouw van oorlogsschepen in het oude Griekenland. Dit wetenschappelijke onderzoek is gepubliceerd door de Bezige Bij in 1995 met de titel: ‘De queeste naar de multireme. ‘Theorieën uit de Renaissance en Barok over antieke oorlogsschepen. Deze uitgave leest als een spannende roman. Je staat versteld hoeveel kennis er in de loop der eeuwen verloren is gegaan over de bouw van houten schepen. Voornaamste bronnenmateriaal waren voor Louis afbeeldingen op antieke vazen en historische verhandelingen. Natuurlijk heeft deze dichter, zoon van een zeeman, vele gedichten geschreven over schepen. Alida Beekhuis( 1933) zijn weduwe, heeft speciaal voor deze tentoonstelling gedichten van Lehmann uitgezocht die over schepen gaan.

Scheepswrakken, je gaat er nu heel anders naar kijken.
De zee neemt, de zee geeft…

Marianne Schutte
Kunsthistorica

Peter van der Heijden (1950), een veelzijdig kunstenaar en verzamelaar heeft onlangs zijn 5e boekje gemaakt, dit keer over zijn grafiek.

Graphics: A selection of 37 etchings 1976-1987
‘Graphics’ belicht zijn grafische werk, kleuretsen, en aquatinten, vervaardigd in de jaren 1976-1987. Historicus Pim Hoff schreef de begeleidende beschouwende tekst als zoektocht naar de uitgangspunten en drijfveren die ten grondslag liggen aan het werk.

Een enigszins onderbelicht onderdeel van Peter van der Heijdens omvangrijke en diverse oeuvre is zijn grafische werk dat tussen 1976 en 1987 ontstond. In deze periode maakte Van der Heijden een vijftigtal kleuretsen die zich kenmerken door een hele eigen benadering die karakteristiek is voor zijn werk en werkwijze. Van der Heijden gebruikt ets en aquatint, in diverse drukgangen, om volstrekt nieuwe beelden te creëren. Dit resulteert in poëtische werken waarin herkenning en vervreemding elkaar afwisselen en vormen, kleuren en texturen de dialoog met elkaar aangaan. De rode draad is lichtheid, onbevangenheid en opgewektheid, en plezier in het scheppen van fantasievolle werelden waarin de hiërarchie der dingen naar eigen hand wordt gezet, zoals dat ook zo typerend is voor het andere werk van Van der Heijden. Zijn persoonlijke ervaringen en zijn fascinatie voor het toeval, het onbekende, het bizarre en ongewone zijn een constante in dit werk. Van der Heijden toont bij ARTTRA-galerie een keuze uit deze bijzondere grafiek.

Marianne Schutte
Kunsthistorica